στίβη ὑπηοίη

στίβη, ἡ, 1) der gefrorene Thau, der Reif, bes. Morgenreif od. -frost, ὑπηοίη, Od. 17. 25. 5, 467 (von στείβω, wie πάγος, πάχνη von πήγνυμι). – 2) = στίβι, B. A. 68. 114, Phot.

ὑπ-ηοῖος, 3 Endgn, ums Morgenroth, gegen Morgen; Il. 8, 530. 18, 277 Od. 4, 636; στίβη ὑπηοίη, Frühreif od. Morgenfrost, 17, 25. Vgl. ὑπηῷος.